-
1 wznie|cić
pf — wznie|cać impf Ⅰ vt 1. (zapalić) to kindle [ogień]; to start [pożar] 2. przen. (wywołać) to arouse [miłość, niepokój, pragnienie, zapał]; to instigate [zamieszki]; to incite [bunt, rozruchy, wojnę]; to stir up [kłótnie, nienawiść] 3. (wzbić w powietrze) to stir up [kurz, pył, śnieg] Ⅱ wzniecić się — wzniecać się (zapalić się) [ogień, pożar] to startThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wznie|cić
-
2 powietrz|e
n sgt 1. (mieszanina gazów) air- czyste/rześkie/przejrzyste powietrze clean/crisp/clear air- rozrzedzone górskie powietrze the rarefied mountain air- masy gorącego powietrza masses of hot air- zimne powietrze napływające z północy cold air coming in from the North- nabrać łyk powietrza to breathe in a gulp of air- z trudem chwytać ustami powietrze to be gasping for air- powietrze stało martwe the air was motionless- (świeże) powietrze fresh air- na (świeżym) powietrzu in the fresh air- wpuścić trochę świeżego powietrza to let in some fresh air- zaczerpnąć (świeżego) powietrza to get some fresh air- wyjść na (świeże) powietrze to go outside- na wolnym a. otwartym powietrzu in the open air- zabawy na wolnym a. świeżym powietrzu outdoor games- teatr na otwartym powietrzu an open-air theatre- wypuścić powietrze z koła/balonu to let the air out of a wheel/balloon- z koła zeszło powietrze the wheel went flat- zeszło z niego powietrze przen. he ran out of steam- traktować kogoś jak powietrze to ignore sb, to treat sb as if they didn’t exist- to jest mi potrzebne jak powietrze I can’t live without it2. (przestrzeń ponad ziemią) air- unosić się w powietrzu to float in the air- wzbić się a. wznieść się w powietrze to rise up into the air- strzelać w powietrze to fire in(to) the air- bombardować coś z powietrza to bomb sth from the air- złapać coś w powietrzu to catch sth in the air- fiknąć kozła w powietrzu to turn a somersault in mid-air- wysadzić coś w powietrze to blow sth up [budynek, skałę]- wylecieć w powietrze [budynek] to blow up- coś wisi w powietrzu przen. there’s something in the air- deszcz wisi w powietrzu there’s rain in the air■ morowe powietrze przest. plague- unikać kogoś/czegoś jak morowego powietrza to avoid sb/sth like the plague- zepsuć powietrze euf. to break windThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > powietrz|e
-
3 pole|cieć
pf (polecisz, poleciał, polecieli) vi 1. (odbyć lot) [ptak, samolot, osoba] to fly- ptaki poleciały już do ciepłych krajów the birds have already flown to warmer climates- polecieli rannym samolotem do Rzymu they took the morning flight to Rome2. (wzbić się w powietrze) to soar up- latawiec poleciał wysoko the kite soared up high3. (wylecieć w górę) to shoot- iskry poleciały w górę sparks shot up- czapki poleciały w górę hats were thrown into the air4. (spaść) [osoba, przedmiot] to fall- kamienie poleciały w przepaść stones fell into the precipice- ceny poleciały w dół pot., przen. prices fell5. pot. (wypłynąć nagle) to run- krew poleciała mu z nosa blood ran from his nose- łzy poleciały jej po policzkach tears ran down her cheeks6. pot. (przemieścić się) to be thrown, to be pushed- kiedy tramwaj zahamował wszyscy polecieliśmy do przodu when the tram braked we were all thrown forward- pchnięty fotel poleciał w kąt pokoju the chair was pushed into the corner- poleciał do sklepu/po papierosy/na mecz/kopać piłkę he dashed to the shop/to fetch some cigarettes/to the match/to play football- znów gdzieś poleciała she’s gone a. off somewhere again- po tej aferze poleciał prezes i jego zastępca after that affair the chairman and his deputy were dismissed a. fired- poleciała na jego forsę she was after his money- poleciał na jej urodę he was seduced by her good looks10. (zacząć się pruć) [szew] to rip; [guziki] to pop- poleciało mi oczko w rajstopach I’ve got a ladder in my tights■ polecieć komuś po premii pot. to reduce/retract sb’s bonusThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pole|cieć
-
4 wyl|ecieć
pf — wyl|atywać impf (wyleciał, wylecieli — wylatuję) vi 1. (wyfrunąć) [ptak, owad] to fly out a. off- kanarek wyleciał z klatki the canary flew out of its cage- bocian wyleciał z gniazda w poszukiwaniu pożywienia the stork flew off its nest to look for food2. (wystartować) [samolot] to take off 3. (wzbić się) [substancja lotna] to come out, to be discharged a. emitted- dym wylatywał z komina smoke was coming out of the chimney- korek z hukiem wyleciał z butelki the cork came out of the bottle with a loud pop- wylatywać w powietrze to blow up, to explode4. pot. (wyskoczyć) to rush out- pędem wyleciał z domu he rushed out of the house- samochód wyleciał zza zakrętu the car suddenly came from around the bend5. pot. to fall out- dziecko wyleciało z kołyski the baby fell out of its cradle6. pot. (zostać wyrzuconym) to be sacked, to be given the boot- wylecieć z pracy to be sacked a. fired (from a job)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyl|ecieć
См. также в других словарях:
wzbijać się – wzbić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wznosić się w powietrze, wzlatywać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jastrząb wzbił się wysoko. Opary znad bagien wzbiły się w górę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wznieść — dk XI, wzniosę, wzniesiesz, wznieś, wzniósł, wzniosła, wznieśli, wzniesiony, wzniósłszy wznosić ndk VIa, wznoszę, wznieśćsisz, wznoś, wznieśćsił, wznoszony 1. «unieść wysoko, wyciągnąć w górę; podnieść» Wznieść rękę ku górze. Wznieść szablę do… … Słownik języka polskiego
podnieść — dk XI, podnieśćniosę, podnieśćniesiesz, podnieśćnieś, podnieśćniósł, podnieśćniosła, podnieśćnieśli, podnieśćniesiony, podnieśćniósłszy podnosić ndk VIa, podnieśćnoszę, podnieśćsisz, podnieśćnoś, podnieśćsił, podnieśćnoszony 1. «niosąc umieścić… … Słownik języka polskiego
unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… … Słownik języka polskiego
podlecieć — dk VIIa, podleciećcę, podleciećcisz, podleciećleć, podleciećciał, podleciećcieli podlatywać ndk VIIIa, podleciećtuję, podleciećtujesz, podleciećtuj, podleciećywał 1. «wznieść się, wzbić się w powietrze, do góry, na niewielką odległość; lecąc… … Słownik języka polskiego
wylecieć — dk VIIa, wyleciećcę, wyleciećcisz, wyleciećleć, wyleciećciał, wyleciećcieli wylatywać ndk VIIIa, wyleciećtuję, wyleciećtujesz, wyleciećtuj, wyleciećywał 1. «o istotach mogących fruwać: wydostać się skądś na skrzydłach, wyfrunąć, ulecieć» Ptak… … Słownik języka polskiego
wzlecieć — dk VIIa, wzleciećcę, wzleciećcisz, wzleć, wzleciećciał, wzleciećcieli wzlatywać ndk VIIIa, wzleciećtuję, wzleciećtujesz, wzleciećtuj, wzleciećywał 1. «wznieść się, wzbić się w górę; unieść się (zwykle o ptakach, owadach, rzadziej o samolotach i… … Słownik języka polskiego